Przypuszczam, że zdajesz sobie sprawę z tego, że hałas szkodzi zarówno Tobie jak i Twojemu dziecku.
Natomiast …
Czy wiesz, że to, co dla Ciebie jest „normalnym” dźwiękiem, dla Twojego dziecka może być czynnikiem uszkadzającym słuch?
Co jest gorsze? Krótkotrwały „harmider” czy długotrwały „szum”?
Odpowiedź brzmi „tak”, Twoje dziecko może mieć zaburzenia słuchu. Jedną z częstszych przyczyn są infekcje.
Czy wiesz, że zapalenie uszu jest jedną z najczęściej rozpoznawanych chorób u dzieci? Może być powikłaniem infekcji nosa i gardła albo występować jako izolowane zapalenie ucha „bez kataru i kaszlu”.
Według piśmiennictwa światowego trwały niedosłuch występuje u 1–2 na 1000 najmłodszych dzieci. Odsetek ten zwiększa się wraz z wiekiem, co wynika z nakładania się czynników genetycznych (tzw. predyspozycji osobistych) oraz środowiskowych (np. narażenie na hałas, przyjmowanie leków ototoksycznych).
Jak rozpoznać niedosłuch? Co zrobić, by pomóc dziecku?
W ostatnim wpisie wspominałam, że niektóre dzieci mogą być narażone na czynniki uszkadzające słuch. Mimo prawidłowego wyniku badania przesiewowego powinny być obserwowane. Tutaj dużo zależy od Ciebie, ponieważ Ty drogi rodzicu spędzasz ze swoją pociechą najwięcej czasu.
Kiedy masz zostać mamą/tatą zapewne mówisz do swojego maluszka, być może wyobrażasz sobie, że uśmiecha się, słysząc Twój głos. Kiedy Twoje dziecko przychodzi na świat, jesteś najszczęśliwsza/y na świecie, a jednocześnie przerażona/y. Twoim największym marzeniem jest: żeby wszystko było dobrze.
O to „dobrze” dba personel medyczny. Już w 2 dobie życia u Twojego dziecka zostanie wykonane przesiewowe badanie słuchu.